Osmanlı Dönemi Rumeli Para Vakıfları
1. cilt 448 s, 2. cilt 458 s, 3 cilt 466 s, 4. cilt 536 s, 5. cilt 560 s, 6. cilt 496 s, 7. cilt 467 s, 8. cilt 490 s, 9. cilt 514 s, 10. cilt 552 s, 11. cilt 573 s, 12. numarasız cilt 191 s, DVD li, renkli resimler, tıpkı basım sayfalar, sert kapak ciltli, Türkçe, İngilizce ve arapça özetler.
Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası'nın destekleriyle, Yunus Emre Enstitüsü, Ankara Düşünce ve Araştırma Merkezi (ADAM) ve İstanbul Sabahattin Zaim Üniversitesi Uluslararası İslam Ekonomisi ve Finans Uygulama ve Araştırma Merkezi'nin (İSEFAM) katkıları ile hazırlanan, “Osmanlı Dönemi Rumeli Para Vakıfları Kitabı”nın 12 cildi yayımlandı. Toplam 12 cilt olarak planlanan kitap, Osmanlı Avrupası'nda (Rumeli) kurulan para vakıflarını tüm detayları ile ele alıyor.
Osmanlıların geliştirdiği müesseselerin başında vakıflar gelmektedir. İnsanların hatta diğer varlıkların ihtiyaçlarını dikkate alan Osmanlılar, eğitimden sanata, sağlıktan bayındırlık hizmetlerine, kültürden ticaret ve finansa kadar birçok alanda vakıflar kurmuşlardır.
Vakıflar içinde yer alan ve Osmanlıların özgün icatları olarak kabul edilen vakıf türlerinden biri de para vakıflarıdır (vakf-ı nukud). Osmanlıları diğer devlet ve medeniyetlerden ayıran belirgin özelliklerinden biri de modern zamanlarda tüm dünyayı hakimiyeti ve etkisi altına alan modern kapitalizmin ve onun faizli finans kurumları olan modern bankalar karşısında kendi değerler sistemi ve dünya görüşlerine uygun ve medeniyet anlayışlarıyla uyumlu finans kurumları olan para vakıflarını kurmuş, geliştirmiş ve süreç içerisinde ülkenin neredeyse her tarafına yaygınlaştırmış olmalarıdır. Bu kurumlar kamu ve özel sektörün dışında üçüncü sektör olarak rol oynayan vakıf anlayışıyla sosyal, kültürel, ekonomik ve finansal alandaki bireysel ve kurumsal ihtiyaçları giderme yanında Osmanlıların en çok önemsediği toplumsal “denge” ile uzun dönemde (long term) ekonomik ve finansal “istikrar”ın sürdürülmesinde hayati derecede rol oynadığı söylenebilir.
Osmanlılar, para vakıflarını Avrupa'da modern bir sistem olarak kapitalizmin inşa edilmeye ve onun en temel kurumlarından ve sistemin motoru olarak kabul edilen faizli finans kurumlarının şekillenmeye başladığı dönemlerde kurup geliştirdiler. Bu kurumlar önce Avrupa'nın yanı başında, Osmanlı Rumeli'sinde ortaya çıktı ve sonraki dönemlerde Anadolu başta olmak üzere Batı Asya, Kuzey Afrika ve devletin diğer bölgelerinde de yaygınlaştı ve son zamanlara kadar gelişmeye devam etti.
Osmanlı döneminde kurulan para vakıfları ile ilgili daha önceleri belli başlı şehirleri esas alan çalışmalar gerçekleştirildi. Ancak kuruluşundan gelişimine bu genişlik ve kapsamda tüm Osmanlı Avrupası'nda (Rumeli) kurulan para vakıflarını ihtiva eden proje çalışması ilk defa gerçekleştirilmektedir. Bu çalışmada Vakıflar Genel Müdürlüğü arşivlerinde yer alan belgelerden yola çıkılarak Türkiye (Edirne, Tekirdağ, Kırklareli), Arnavutluk, Bosna Hersek, Bulgaristan, Kosova, Makedonya, Romanya, Sırbistan ve Yunanistan'da Osmanlı dönemine ait para vakfı ihtiva eden vakfiyeler Osmanlı Türkçesi ve Arapça'dan modern Türkçe'ye kazandırıldı. Ayrıca her vakfiye için Türkçe, İngilizce ve Arapça özetler hazırlandı.
Başlangıcından basım aşamasına kadar altı yıldan fazla süren projenin, 12 cildi yayımlandı.
Yoğun bir emek ürünü olan bu çalışma Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası'nın büyük desteğinin yanı sıra; Yunus Emre Enstitüsü, Ankara Düşünce ve Araştırma Merkezi (ADAM) ile İstanbul Sabahattin Zaim Üniversitesi, Uluslararası İslam Ekonomisi ve Finans Uygulama ve Araştırma Merkezi'nin (İSEFAM) önemli katkıları ile hazırlandı.
Yürütücülüğü Prof. Dr. Mehmet Bulut tarafından gerçekleştirilen projede, Hüseyin Çınar, Rahman Ademi, Aydın Kudat, Ahmet Demir, Mehmet Doğan, Mevlüt Çam, Cem Korkut, Mehmet Tuğrul, Yakup Özsaraç, Hasan Demirtaş, Bora Altay, Faruk Yavuz ve Rıdvan Enes Akçatepe'den oluşan geniş bir araştırmacı grup yanında, Himmet Taşkömür, Hamdi Döndüren ve M. Akif Aydın danışman olarak katkı sağladı. Haritaların üretilmesinde ise Yunus Uğur ve Ahmet Baş destek sağladı.
Altı yıldan fazla bir zaman diliminde hazırlanan eser birçok soruyu aydınlatacak nitelikte.
İçindekiler
[c. 1]- Takdim
- C. 1- Edirne
- C. 2-3- Kırklareli, Tekirdağ
- C. 4-6- Arnavutluk, Bosna-Hersek
- C. 7-8- Kosova, Bulgaristan
- C. 9-Makedonya, Romanya, Sırbistan
- C. 10-11-Yunanistan
1. cilt 448 s, 2. cilt 458 s, 3 cilt 466 s, 4. cilt 536 s, 5. cilt 560 s, 6. cilt 496 s, 7. cilt 467 s, 8. cilt 490 s, 9. cilt 514 s, 10. cilt 552 s, 11. cilt 573 s, 12. numarasız cilt 191 s, DVD li, renkli resimler, tıpkı basım sayfalar, sert kapak ciltli, Türkçe, İngilizce ve arapça özetler.
Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası'nın destekleriyle, Yunus Emre Enstitüsü, Ankara Düşünce ve Araştırma Merkezi (ADAM) ve İstanbul Sabahattin Zaim Üniversitesi Uluslararası İslam Ekonomisi ve Finans Uygulama ve Araştırma Merkezi'nin (İSEFAM) katkıları ile hazırlanan, “Osmanlı Dönemi Rumeli Para Vakıfları Kitabı”nın 12 cildi yayımlandı. Toplam 12 cilt olarak planlanan kitap, Osmanlı Avrupası'nda (Rumeli) kurulan para vakıflarını tüm detayları ile ele alıyor.
Osmanlıların geliştirdiği müesseselerin başında vakıflar gelmektedir. İnsanların hatta diğer varlıkların ihtiyaçlarını dikkate alan Osmanlılar, eğitimden sanata, sağlıktan bayındırlık hizmetlerine, kültürden ticaret ve finansa kadar birçok alanda vakıflar kurmuşlardır.
Vakıflar içinde yer alan ve Osmanlıların özgün icatları olarak kabul edilen vakıf türlerinden biri de para vakıflarıdır (vakf-ı nukud). Osmanlıları diğer devlet ve medeniyetlerden ayıran belirgin özelliklerinden biri de modern zamanlarda tüm dünyayı hakimiyeti ve etkisi altına alan modern kapitalizmin ve onun faizli finans kurumları olan modern bankalar karşısında kendi değerler sistemi ve dünya görüşlerine uygun ve medeniyet anlayışlarıyla uyumlu finans kurumları olan para vakıflarını kurmuş, geliştirmiş ve süreç içerisinde ülkenin neredeyse her tarafına yaygınlaştırmış olmalarıdır. Bu kurumlar kamu ve özel sektörün dışında üçüncü sektör olarak rol oynayan vakıf anlayışıyla sosyal, kültürel, ekonomik ve finansal alandaki bireysel ve kurumsal ihtiyaçları giderme yanında Osmanlıların en çok önemsediği toplumsal “denge” ile uzun dönemde (long term) ekonomik ve finansal “istikrar”ın sürdürülmesinde hayati derecede rol oynadığı söylenebilir.
Osmanlılar, para vakıflarını Avrupa'da modern bir sistem olarak kapitalizmin inşa edilmeye ve onun en temel kurumlarından ve sistemin motoru olarak kabul edilen faizli finans kurumlarının şekillenmeye başladığı dönemlerde kurup geliştirdiler. Bu kurumlar önce Avrupa'nın yanı başında, Osmanlı Rumeli'sinde ortaya çıktı ve sonraki dönemlerde Anadolu başta olmak üzere Batı Asya, Kuzey Afrika ve devletin diğer bölgelerinde de yaygınlaştı ve son zamanlara kadar gelişmeye devam etti.
Osmanlı döneminde kurulan para vakıfları ile ilgili daha önceleri belli başlı şehirleri esas alan çalışmalar gerçekleştirildi. Ancak kuruluşundan gelişimine bu genişlik ve kapsamda tüm Osmanlı Avrupası'nda (Rumeli) kurulan para vakıflarını ihtiva eden proje çalışması ilk defa gerçekleştirilmektedir. Bu çalışmada Vakıflar Genel Müdürlüğü arşivlerinde yer alan belgelerden yola çıkılarak Türkiye (Edirne, Tekirdağ, Kırklareli), Arnavutluk, Bosna Hersek, Bulgaristan, Kosova, Makedonya, Romanya, Sırbistan ve Yunanistan'da Osmanlı dönemine ait para vakfı ihtiva eden vakfiyeler Osmanlı Türkçesi ve Arapça'dan modern Türkçe'ye kazandırıldı. Ayrıca her vakfiye için Türkçe, İngilizce ve Arapça özetler hazırlandı.
Başlangıcından basım aşamasına kadar altı yıldan fazla süren projenin, 12 cildi yayımlandı.
Yoğun bir emek ürünü olan bu çalışma Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası'nın büyük desteğinin yanı sıra; Yunus Emre Enstitüsü, Ankara Düşünce ve Araştırma Merkezi (ADAM) ile İstanbul Sabahattin Zaim Üniversitesi, Uluslararası İslam Ekonomisi ve Finans Uygulama ve Araştırma Merkezi'nin (İSEFAM) önemli katkıları ile hazırlandı.
Yürütücülüğü Prof. Dr. Mehmet Bulut tarafından gerçekleştirilen projede, Hüseyin Çınar, Rahman Ademi, Aydın Kudat, Ahmet Demir, Mehmet Doğan, Mevlüt Çam, Cem Korkut, Mehmet Tuğrul, Yakup Özsaraç, Hasan Demirtaş, Bora Altay, Faruk Yavuz ve Rıdvan Enes Akçatepe'den oluşan geniş bir araştırmacı grup yanında, Himmet Taşkömür, Hamdi Döndüren ve M. Akif Aydın danışman olarak katkı sağladı. Haritaların üretilmesinde ise Yunus Uğur ve Ahmet Baş destek sağladı.
Altı yıldan fazla bir zaman diliminde hazırlanan eser birçok soruyu aydınlatacak nitelikte.
İçindekiler
[c. 1]- Takdim
- C. 1- Edirne
- C. 2-3- Kırklareli, Tekirdağ
- C. 4-6- Arnavutluk, Bosna-Hersek
- C. 7-8- Kosova, Bulgaristan
- C. 9-Makedonya, Romanya, Sırbistan
- C. 10-11-Yunanistan
